Spis treści:
Chęć uzyskania zezwolenia na pobyt w Europie może być spowodowana różnymi motywami i okolicznościami — praca, nauka, przedsiębiorczość lub cele osobiste. To właśnie zezwolenie na pobyt jest pierwszym etapem relokacji i przybliżonym krokiem do uzyskania obywatelstwa UE. Proces uzyskiwania zezwolenia na pobyt może różnić się w każdym kraju UE, ale istnieją pewne wspólne cechy, o których warto wiedzieć.
Przyjrzyjmy się bliżej cechom konstrukcyjnym zezwolenia na pobyt za granicą i na co należy zwrócić szczególną uwagę .
Przede wszystkim powinieneś zdecydować o celu swojego pobytu w Europie. Niezależnie od tego, czy chodzi o pracę, naukę, przedsiębiorczość czy powody rodzinne, różne kraje mogą oferować różne programy relokacji. Różni się nie tylko poziom wynagrodzenia, ale także jakość życia i okres adaptacji. Na przykład na wczesnym etapie najłatwiej jest przenieść się do Polski, Portugalii i Francji. Aby przeprowadzić się do Niemiec lub Norwegii, należy najpierw znaleźć dobrze płatną pracę i zdać egzamin językowy.
Ubiegający się o wyjazd za granicę powinni zwrócić uwagę na sytuację ekonomiczną wybranego kraju, cechy uzyskania zezwolenia na pobyt (np. możliwość przeniesienia się po 5 latach pobytu w kraju lub zakup nieruchomości). Często konieczne jest także pomyślne zdanie testu językowego.
Polityka imigracyjna UE zapewnia wnioskodawcom kilka możliwości relokacji i długoterminowych przeprowadzek za granicę. Dostępne opcje w ciągu najbliższych 5 lat: odbudowa rodziny, małżeństwo, przejęcie firmy i nieruchomości, oficjalne zatrudnienie. Przyjrzyjmy się bliżej opcjom otwartym dla obcokrajowców.
Program zapewnia możliwość uzyskania pobytu dla tej kategorii obywateli krajów niebędących częścią UE. Możliwe jest przygotowanie dokumentów bez bezpośrednich inwestycji, najważniejsze jest — potwierdzić obecność bezpośredniego źródła dochodu w wybranym kraju. Ograniczenia dotyczące poziomu uzyskiwanych zysków różnią się w zależności od kraju przyjmującego:
Hiszpania — od 2200 euro;
Grecja — od 2000 euro;
Francja — od 1600 euro;
Austria — od 3000 euro.
Najlepsza opcja dla niezależnych finansowo obcokrajowców — zakup mieszkania za granicą. „Złota Wiza” umożliwia inwestowanie w nieruchomości komercyjne i mieszkaniowe, zakup akcji, papierów wartościowych, otwieranie depozytów i nie tylko. Dziś niektóre kraje europejskie wprowadzają ograniczenia w wydawaniu wiz inwestycyjnych właścicielom krajów objętych sankcjami (chcąc chronić swoją reputację).
Minimalna inwestycja dla inwestorów to 500 tysięcy euro (w nieruchomości komercyjne i mieszkalne). Na przykład Włochy zapewniają gwarantowane zezwolenie na pobyt na dwa lata pod warunkiem zdeponowania pół miliona dolarów w lokalnej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. We wniosku mogą brać udział bliscy członkowie rodziny inwestora.
Najtańsza wiza inwestycyjna jest dostępna w Portugalii, na Malcie i w Grecji — od 150 tysięcy euro. Koszty rejestracji nieruchomości zwykle wahają się od 990 do 2000 dolarów dla głównego wnioskodawcy. Usługi obejmują przygotowanie niezbędnej listy dokumentów, zezwoleń, rachunków bankowych i innych. Dodatkowo należy opłacić wymagane składki.
Imigracja biznesowa jest również dostępna pod warunkiem przedsiębiorczości i otwarcia własnej firmy w kraju. Co do zasady nie ma minimalnego poziomu inwestycji, wnioskodawca może uzyskać pozwolenie na poprawę komunikacji z klientami i debugowanie łańcuchów dostaw. Najlepsza opcja jest odpowiednia dla osób chcących przeprowadzić się do Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Włoch, na Cypr.
Większość krajów UE ustanawia specjalne zasady uzyskiwania zezwoleń na pobyt i obywatelstwa w ramach programu łączenia rodzin. Przede wszystkim brane są pod uwagę relacje małżonków — małżonek, rodzice — dzieci (w tym dzieci adoptowane). Przez wspólne życie rozumiemy wspólne życie; jest to koniecznezostaw oficjalne potwierdzenie związku.
W przypadku dzieci małżonkowie muszą przedstawić akt małżeństwa — dokument potwierdzający datę urodzenia lub fakt adopcji. Jeżeli nazwisko rodziców jest inne, wnioskodawca musi przedstawić dowód zmiany. Na przykład podczas małżeństwa, rozwodu.
Aplikujący powinni wypełnić listę podstawowych dokumentów: formularz wniosku, paszport zagraniczny (biometryczny), dowód pokrewieństwa, informację o stanie cywilnym rodzica dziecka. Proces udzielenia zezwolenia na pobyt nie przekracza 2-3 tygodni. Niektóre kraje przyjmujące wymagają od małżonków posiadania własnego majątku, zaświadczenia o dochodach i chęci poddania się integracji. Osoby poniżej 65. roku życia muszą potwierdzić swoją niezależność finansową, składając wniosek o zjednoczenie.
Cudzoziemiec musi spełniać podstawowe wymagania: posiadać obywatelstwo lub zezwolenie na pobyt na terenie UE (w tym Niebieską Kartę), regularne dochody oraz chęć przyjęcia członka rodziny. Cudzoziemiec musi zainicjować wniosek. wykwalifikowany personel, prawo do przeprowadzki mają małoletnie dzieci bez skomplikowanych kontroli.
Aby mieć pewność uzyskania zezwolenia na pobyt, zaleca się dokładne zapoznanie się z wymogami dotyczącymi cudzoziemców i wykazem wymaganych dokumentów. Jeżeli masz dodatkowe pytania dotyczące relokacji za granicę, zalecamy kontakt ze specjalistami.
Zaloguj się lub zarejestruj aby zostawić komentarze.
